Historic Acropolis|Αφηγηματικό: Φρένο στο Όνειρο… ενός Πρωτάρη!

Το Ράλλυ Ακρόπολις είναι ένα ράλλυ που από τότε που θυμάμαι να βλέπω αγώνες αυτοκινήτου έλεγα πως θα πρέπει να βρεθεί τρόπος να συμμετάσχω. Με τον άνθρωπο που με έβαλε στους αγώνες αυτοκινήτου ως συνοδηγό (Σάκη σε Ευχαριστώ!), το συζητήσαμε, αλλά τα οικονομικά επίπεδα δεν επέτρεπαν έστω και την τμηματική συμμετοχή μας (βλέπε άσφαλτος ή χώμα μόνο). Και όμως όταν κάτι το θες πολύ, θα βρεθεί ο τρόπος.

Δευτέρα 26 Μαϊου κοντά στις 7:00 το απόγευμα. Στο τηλέφωνο ο Λύμπερης Παπάζογλου μου λέει: «Θέλεις να τρέξουμε στο Ακρόπολις; Εφόσον μπορείς και δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα με το Σάκη να τρέξετε. Και απάντηση έως το Σάββατο»

«99% τοις εκατό του λέω ναι, αλλά θα πρέπει να δω και άλλα πράγματα.» Παρασκευή το ποσοστό φθάνει στο 100% και κλείνεται το ραντεβού για αναγνωρίσεις.

Οι ειδικές για τους παλαιότερους και εμπειρότερους, γνωστές. Τους ακούω να συζητάνε στον ΣΙΣΑ, κατηφορική εκεί και πολύ γρήγορη με φουρκέτες στο τέλος η Παύλιανη, αλλαγές πορείας στο Χάνι Ζαγκανά, για εμένα μόνο από έξω- θεατής/κριτής- και από ράλλυ του ΣΙΣΑ, αλλά σε άλλους ρυθμούς.

Σάββατο 6:30 το πρωί, 15 ημέρες πριν τον αγώνα, ξεκινάμε από την παλιά γειτονιά του «Μεγάλο Μαστόρα» (Γιάννη Πάλμου) τις αναγνωρίσεις. Στο δρόμο η Φώφη στο τηλέφωνο μας λέει ότι μας έχει έτοιμες σημειώσεις για βοήθεια -Ευχαριστούμε- αλλά είναι πίσω μας και αποφασίζουμε να συνεχίσουμε να γράψουμε μόνοι μας.

 

Πρώτη ειδική Αμφίκλεια, Φτερόλακα για τους γνώστες, ανηφορική στην αρχή και γρήγορη στο τέλος της, ότι πρέπει για δυνατά αυτοκίνητα και όχι για την 1,5 λίτρου Κόκκινη Ιταλίδα (Alfaromeo Alfasud), που θα αντικαθιστούσε το Γρανιτένιο ΑγγλικόΓερμανικό Λεμόνι του Σινόπουλου (Escort 1.3 Mk1) των 1,3 λίτρων. Ακόμα και με το turbo-diesel μας η διαφορά ροπής στο τέλος είναι φανερή, πόσο με την μικρή Ιταλίδα ιδίων κυβικών χωρίς το «φυσερό», ειδικά την ώρα που είναι προγραμματισμένες οι ειδικές, μεσημέρι, σε σημείο που ο Γιάννης να την υπολογίζει σε μείον 40%, πράγμα που σημαίνει ότι στις στροφές ψηλά δεν θα πρέπει να κάνω κανένα λάθος και χάσουμε φόρα. Τελειώνουμε το γράψιμο και έχω αμέσως την αίσθηση ότι την έχω χωρίς άγχος, κάτι που επιβεβαιώνεται στo δεύτερο πέρασμα μας. Επιστρέφουμε με βάση το roadbook στην Ιτέα, όπως θα κάνουμε και στον αγώνα για να το έχουμε οπτικά στο μυαλό μας. Μπαίνουμε στο service park και βγαίνοντας βλέπω ότι δεν έχω τυπώσει τη διαδρομή. Άγχος, αλλά ένα τηλέφωνο στη Φώφη και 5 λεπτά αργότερα είναι γραμμένο και αυτό. Ξεκινάμε το «Χάνι Ζαγκανά» με σημειώσεις του Ηλία -Ευχαριστώ- αλλά δεν τις έχω, οπότε επιστρέφουμε και ξεκινάμε γράψιμο. Τελειώνουμε την ειδική και δεν την έχω (ειδικά μετά την παιδική χαρά), σε αντίθεση με την πολύ γρήγορη Παύλιανη, αν και η βροχή που μας πιάνει δεν μας αφήνει πολλά περιθώρια για να έχω ξεκάθαρη άποψη.
Πέμπτη 5 Ιουνίου στους πρόποδες της Ακρόπολης, όπως αρμόζει σε ένα Ράλλυ Ακρόπολις, και στη ράμπα το ρίγος είναι έντονο, αφού ξεκινάω το πρώτο μου Ακρόπολις, το δέκατο για το Λυμπέρη. Παρασκευή μεσημέρι στη Αμφίκλεια. Φθάνουμε, παραλαμβάνουμε το αυτοκίνητο και αφού φορέσουμε τις στολές και το απαραίτητο HANS, ανεβαίνουμε για την εκκίνηση. Κοιτάω τις σημειώσεις μου και σκέφτομαι ότι το μόνο κρίσιμο σημείο είναι ότι δεν πρέπει να χάσω τη Αριστερή Φουρκέτα στο μοναστήρι μετά τη Δεξιά Πατημένη Τέζα και τα 50. Εκκίνηση στις 14:47.  3,2,1 και ξεκινάμε, και 100 ορατά τέζα στο χάσιμο κάτσε κέντρο για Δεξιά Πατημένη, και πηγαίνουμε πολύ καλά, δεν χάνομαι πουθενά, αλλά στα μέσα της ανηφορικής ειδικής καταλαβαίνω ζέστη από το μοτέρ (100 βαθμοί δείχνει το θερμόμετρο), το δείχνω στο Λυμπέρη μου κάνει νόημα να κοιτάω τα γραπτά μου, και ανοίγει το βεντιλατέρ. Τελειώνουμε την ειδική στα 10:55:70 και ξεκινάμε την κατηφόρα για το Πολύδροσο. Πήγαμε καλά και επιστρέφουμε για την Αμφίκλεια 2, έχοντας ακόμα περισσότερη ηρεμία. Συζητάμε, λέμε να ξεκινήσουμε χωρίς βεντιλατέρ και στις φουρκέτες να το ανοίξουμε ώστε να μην υπάρχει πρόβλημα και να το ελέγξουμε στο σέρβις στην Ιτέα αν σημαίνει κάτι. Εκκίνηση στις 15:58 και πάμε ακόμα καλύτερα και 200 τέζα μην αφήνεις και μπροστά μας στη Δεξιά μέτρια που περνάει, βλέπουμε το Localfunclub μας, μπαίνουμε με πολλά, η τροχιά μας δεν είναι αυτή που πρέπει, είμαστε έξω στο αριστερό χαντάκι με πολλά, αλλά η εμπειρία του Λυμπέρη (μένει στο γκάζι) και το μπλοκέ μας επιτρέπουν να βγούμε αλώβητοι και χωρίς να χαλάσει η ψυχολογία μας, φθάνοντας στο stop στα 10:50:90, ακόμα πιο γρήγορα. Δεξιά μας βλέπουμε το Alpine του Κάρλου σε ένα σύννεφο ατμών, σταματούμε, ρωτάμε, όλα καλά λένε αν και με άγχος για την αντοχή του μοτέρ και ξεκινάμε για την Ιτέα. Στο σέρβις η Ιταλίδα διψάει για αντιψυκτικό αν και ο -μεγάλο Μάστορα- μας λέει ότι ήταν φυσιολογική η δίψα της. Η ημέρα τελειώνει με εμάς να έχουμε ανέβει ψηλά και στους Έλληνες και στη Γενική, από πιο γρήγορα αυτοκίνητα (και με πολλές αναγνωρίσεις), αλλά και κοντά σε πολύ δυνατότερα και νωρίς για ύπνο γιατί αύριο έχουμε 5 ειδικές όπου θα πρέπει να πάμε στρατηγικά γρήγορα στα κατηφορικά 5 πρώτα χλμ και χωρίς λάθη (να χαθώ) στα υπόλοιπα 12 σχεδόν χιλιόμετρα του Ζαγκανά, μετά την αριστερή αλλαγή πορείας και αντίστοιχη στρατηγική στην Παύλιανη. Ξεκινάμε και πάμε πάρα πολύ γρήγορα (πιο γρήγορα από τη στρατηγική που μας είπε ο Γιάννης). Ακούω την ανάσα του Λυμπέρη σε κάθε στροφή, αριστερά αλλαγή πορείας σωστά (δεν τη χάνω) μετά από 50 τέζα, αλλά δεν βγαίνει καλά, συνεχίζουμε. Στα 100 τέζα βλέπουμε μέλη του ΣΙΣΑ να μας ενθαρύνουν, που σημαίνει ότι πηγαίνουμε πολύ καλά…,  100 τέζα (τρίτη ταχύτητα ~ 100 χλμ) και δεξιά μέτρια, βλέπω ότι δεν κόβει σαν να είναι Δεξιά πατημένη, του λέω ξανά Δεξιά μέτρια μήπως δεν το άκουσε,  μου λέει το άκουσα αλλά η Ιταλίδα δεν κόβει-δεν στρίβει, πηγαίνει ευθεία και σταματά αριστερά στο ανάχωμα. Τελειώσαμε μου λέει (μείναμε από φρένα), δεν ανοίγει η πόρτα του, βγαίνω και βγάζω το OK για τα επόμενα πληρώματα, αφού είμαστε στη έξοδο της στροφής. Περνάει η οργάνωση όπου μας μεταφέρει στον τερματισμό της ειδικής και μου ελέγχουν τον αυχένα επιστρέφοντας στην Ιτέα.

Τελειώσαμε για το φετινό Ακρόπολις (λύπη), αλλά είμαστε καλά (το HANS έκανε εξαιρετικά τη δουλειά του, αξίζει τα χρήματα η ακεραιότητα μας) και τυχεροί με έξοδο σε άλλο σημείο της ειδικής, αλλά  πάμε για άλλα.

Και του χρόνου στο δεύτερο Ακρόπολις!

Ευχαριστώ Λυμπέρη,

Σταύρος Τσαντζαλής