Group B η άνοδος και η πτώση…

15/07/2015

Η δεκαετία του 1980 είναι πιο διάσημη για το λανσάρισμα του MTV, τα κιτς ρούχα, την επιτυχία των Τζαμαικανών αθλητών του ελκήθρου στους χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες και τις glam metal rock μπάντες. Φυσικά, σχεδόν καμία από αυτές τις πληροφορίες δεν είναι σημαντικές για τους αναγνώστες μας, οπότε αντί για αυτές θα μιλήσουμε, για την ίσως καλύτερη περίοδο στην ιστορία των αγώνων – τα τέρατα του Group Β.

Αυτές οι «πολεμικές μηχανές» βρίσκονταν στην κορυφή του μηχανοκίνητου αθλητισμού και ήταν πιθανότατα ο λόγος για την έκφραση “ο μηχανοκίνητος αθλητισμός είναι επικίνδυνος”, την οποία μπορούμε να βρούμε στο πίσω μέρος του εισιτηρίου σε σχεδόν κάθε αγωνιστική εκδήλωση που παρευρισκόμαστε σήμερα.

Η αρχή…

Όλα ξεκίνησαν το 1979, όταν η FISA (Fédération Internationale du Sport Automobile), η οποία ήταν τότε το τμήμα της FIA που ήταν υπεύθυνο των κανονισμών μηχανοκίνητου αθλητισμού, έκανε την τετρακίνηση νόμιμη. Ακριβώς ένα χρόνο αργότερα, η Audi άφησε έκπληκτους τους πάντες όταν εισήγαγε με επιτυχία ένα τετρακίνητο αυτοκίνητο στα ράλι, το κοινώς αναφερόμενο σήμερα ως Ur-Quattro. Το 1982, ένα νέο πλαίσιο κανονισμών εμφανίστηκε στους αγώνες ράλι, το οποίο τελικά θα οδηγήσει στην εμφάνιση των Group B. Οι κύριες διαφορές μεταξύ των Group Β και των προηγούμενων, ήταν οι ελάχιστοι περιορισμοί που επιβλήθηκαν σχετικά με την τεχνολογία και τον αριθμό των οδικών οχημάτων που απαιτούνταν για homologation, ο οποίος μειώθηκε σε μόνο 200 αυτοκίνητα.

Δεδομένου ότι τα περισσότερα αυτοκίνητα ράλι ήταν ήδη υπερτροφοδοτούμενα από τότε, δεν επιβλήθηκαν όρια στην πίεση υπερπλήρωσης ή τα υλικά που χρησιμοποιούνταν, το οποίο σήμαινε ότι όλοι οι μεγάλοι κατασκευαστές αυτοκινήτων είχαν ένα παραθυράκι εξέλιξης. Αυτό από μόνο του σήμαινε ότι κάθε κατασκευαστής μπορούσε να επωφεληθεί από το marketing και να χρησιμοποιήσει τους αγώνες ράλι ως προσωπική παιδική χαρά.

Το 1983 η Lancia κέρδισε το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών με το πρωτότυπο 037.

Τα τετρακίνητα τέρατα ιπποδύναμης…

Μετά τον πρώτο χρόνο, όλα τα αυτοκίνητα Group B αναπτύχθηκαν ταχύτατα από πολύ γρήγορα αγωνιστικά αυτοκίνητα σε τετρακίνητα θηρία που ανεβάζουν την αδρεναλίνη, γεμάτα με τόση τεχνολογία όση θα μπορούσε κάποιος να βρει στο πρώτο διαστημικό λεωφορείο. Αλουμίνιο, μαγνήσιο και Kevlar είναι μερικά μόνο από τα άφθονα υλικά υψηλής τεχνολογίας που θα μπορούσαν να βρεθούν σε ένα κανονικό supercar της Group B. Γρήγορα φτάσανε σε ένα σημείο όπου το καλύτερο από αυτά ήταν στην πραγματικότητα πιο γρήγορο από ό, τι ένα μονοθέσιο. Όταν ο πρωταθλητής της F1 Nigel Mansell δοκίμασε μία φορά ένα έτοιμο για αγώνα Peugeot 205 T16 Group B είπε ότι αισθάνθηκε ότι θα μπορούσε να ξεπεράσει σε επιτάχυνση το αυτοκίνητό του στην F1. Λαμβάνοντας υπόψη άλλα αυτοκίνητα ράλι, όπως το Lancia Delta S4 το οποίο σε setup αγώνα, θα μπορούσε να πάει από μηδέν έως 100 χλμ/ώρα σε λιγότερο από τρία δευτερόλεπτα στο χώμα, έχουμε την τάση να θυμόμαστε τον Nigel.

Λέγεται ότι o θρύλος των αγώνων Henri Toivonen οδήγησε κάποτε την Delta S4 γύρω από την πίστα Estoril της F1 τόσο γρήγορα, που οι άνθρωποι που τον χρονομέτρησαν είπαν ότι θα είχε προκριθεί 6ος για το πορτογαλικό Grand Prix του 1986. Αρκετά εντυπωσιακό, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η Lancia φτιάχτηκε για να χρησιμοποιείται στην άσφαλτο, στο χαλίκι, στο χιόνι, στη λάσπη κ.λπ. Τα τέρατα του Group B έγιναν τόσο γρήγορα που οι χρόνοι αντίδρασης των πιλότων έπρεπε να μειωθούν κατά το ήμισυ σε σχέση με τις παλαιότερες κατηγορίες ράλι .

«Οι αγώνες ράλι έχουν φτάσει σε ένα σημείο τέτοιο ώστε ο περιορισμός της ταχύτητας είναι το προφίλ του δρόμου. Αν όλα πάνε καλά για τους οδηγούς, δεν υπάρχουν περισσότερο από δύο ή τρία δευτερόλεπτα διαφορά μεταξύ τους σε κάθε ειδική διαδρομή. Αυτό σημαίνει ότι ο «άγνωστος X» δεν είναι το αυτοκίνητο, τα ελαστικά, ή οι οδηγοί αλλά ο δρόμος. Δεν μπορούν να πάνε πιο γρήγορα !» είπε κάποτε ο Maurice Guaslard, ο πρώην επικεφαλής του προγράμματος ράλι της Michelin.

Μετά την επιτυχία της Lancia το 1983, ένα χρόνο αργότερα ο Stig Blomqvist κατάφερε να δώσει στην Audi έναν παγκόσμιο τίτλο στη νεοσυσταθείσα κατηγορία ράλι. Μην έχοντας καμία σχέση με το μυστηριώδη οδηγό δοκιμών του Top Gear, ο Stig κατάφερε να κυριαρχήσει τη σεζόν του 1984 στο τιμόνι του «παλιού» Audi Quattro, το οποίο ετοιμαζόταν να αντικατασταθεί από το S1. Το 1985 ήταν η πρώτη πλήρης σεζόν για το S1 Quattro, αλλά η νίκη πήγε στο Peugeot 205 T16, το οποίο ήταν μέρος της δυνατότερης ομάδας ράλι της Peugeot. Με τον Ari Vatanen και τον Timo Salonen ως οδηγούς της ομάδας και το μελλοντικό «Ferrari- F1-man» Jean Todt ως race manager, οι Γάλλοι κατάφεραν να κερδίσουν το παγκόσμιο πρωτάθλημα και το 1985 και το 1986.

Το τέλος…

Αν και μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι οργανισμοί των οδηγών ράλι του Group B πιθανότατα δεν βασίζονταν στον άνθρακα, όπως όλων των άλλων ανθρώπων, αλλά στην ίδια ουσία από την οποία είναι φτιαγμένοι οι θρύλοι, ο αριθμός των ατυχημάτων άρχισε να αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς.

Το πρώτο σχεδόν μοιραίο ατύχημα συνέβη όταν ο Ari Vatanen έχασε τον έλεγχο στο ράλι Αργεντινής, το 1985. Στο ράλι Κορσικής την ίδια χρονιά, ο οδηγός της Lancia Attilio Bettega πέθανε μετά από συντριβή του 037. Εκείνη η χρονιά ήταν, επίσης η χρονιά που ακόμα περισσότεροι κατασκευαστές συνειδητοποίησαν τις εμπορικές δυνατότητες και άρχισαν να επενδύουν τεράστια ποσά χρημάτων σε νέες πρωτοποριακές τεχνολογίες, καθιστώντας τα αυτοκίνητα γρηγορότερα και γρηγορότερα.

Αυτοκίνητα, όπως το Ford RS200 με τον κινητήρα στη μέση, η Lancia Delta S4, το 500+ ίππων Audi Quattro S1 και το μικροσκοπικό αλλά θηριώδες Peugeot 205 T16 κατάφεραν να αφήσουν πολλούς θεατές με ανοιχτό το στόμα. Δυστυχώς, ο αριθμός των θυμάτων αυξανόταν ταυτόχρονα με την ταχύτητα αυτών των τεράτων. Στο ράλι Πορτογαλίας το 1986, ο Joaquim Santo έριξε το Ford RS200 σε ένα πλήθος θεατών, σκοτώνοντας τρία άτομα και τραυματίζοντας άλλα 31. Παρόλο που όλες οι ομάδες αποσύρθηκαν αμέσως από το ράλι… το πρωτάθλημα συνεχίστηκε.

Το τελικό χτύπημα στo Group B συνέβη αργότερα εκείνο το έτος, στo Tour de Corse (ράλi Κορσικής). Ο Henri Toivonen ηγείτο του πρωταθλήματος με την γεμάτη καινοτομίες αλλά “βιτσιόζα” Lancia Delta S4, όταν ήρθε η καταστροφή. Στην 18η ειδική του αγώνα, η Delta S4 βγήκε από το δρόμο, συνετρίβη σε μια ρεματιά και τυλίχτηκε στις φλόγες. Εφόσον το σημείο συντριβής ήταν πολύ απομακρυσμένο, οι ομάδες διάσωσης μπορούσαν να πάνε εκεί μετά από περίπου μισή ώρα, για να βρούν μόνο το μαυρισμένο σκελετό του αυτοκινήτου, τον κινητήρα και τα πτώματα των Henri Toivonen και Sergio Kresto( ο συνοδηγός ) ακόμα στα καθίσματα τους. Μέσα σε λίγες ώρες από τη μοιραία συντριβή του Toivonen, η FISA αποφάσισε να αποκλείσει τα Group B από το 1987, ενώ η Audi και η Ford αποσύρθηκαν τελείως από την κατηγορία την ίδια κιόλας μέρα.

Τα τελευταία δημόσια λόγια του Toivonen πριν ξεκινήσει την τελική ειδική του ράλι ήταν: “It’s hard to keep up with the speed.” Σε γεμίζει σκέψεις, έτσι δεν είναι;

επιμέλεια: Μποζατζίδου Αργυρούλα

πηγές:
www.autoevolution.com
www.motortrend.com
www.youtube.com