Συνάντηση για τους Αγώνες Ταχύτητας… Συνέχεια!

Την Τετάρτη 1 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της Ομοσπονδίας, μετά από πρόσκληση της Επιτροπής Ταχύτητας, συνάντηση με θέμα τους Αγώνες Ταχύτητας. Στη συνάντηση παρευρέθηκαν αθλητές, μέλη των επιτροπών της ΕΠΑ, εκπρόσωποι του ΣΟΑΑ και άλλοι ενδιαφερόμενοι. 

Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να διαβάσετε την επίσημη ανακοίνωση της Ο.Μ.Α.Ε.:

Ο.Μ.Α.Ε.: Συμπεράσματα Από Τη Συνάντηση Για Τους Αγώνες Ταχύτητας

Όλα τα παραπάνω ο καθένας μπορεί να τα δει από την δικιά του μεριά και να τα ερμηνεύσει με ποικίλους τρόπους. Εμείς επιλέγουμε να μοιραστούμε μαζί σας την άποψη ενός φίλου αγωνιζόμενου.

 

Ευχαρίστως ΝΑΙ, αλλά ΟΧΙ… Αυτό είναι σε μια φράση το συμπέρασμα άλλης μιας συνάντησης για το μέλλον του Πρωταθλήματος Ταχύτητας, το οποίο δεν θα γίνει για 4^η συνεχόμενη χρονιά! Ομοσπονδία,  λεσχιάρχες και αγωνιζόμενοι (εννοείται όχι πολλοί στον αριθμό) μαζεύτηκαν, εξέθεσαν τις καλές προθέσεις τους αλλά…αποτέλεσμα και πάλι ουδέν.

Και πώς να υπάρξει ένα απτό αποτέλεσμα από την ώρα που οι εμπλεκόμενοι δεν μπορούν καλά καλά να εξασφαλίσουν έστω μια χωροταξία στην όλη συζήτηση. Ενώ το πρόβλημα είναι η μη τέλεση αγώνων εν γένει, κάποιοι από τους παριστάμενους συνεχίζουν να αποδίδουν το πρόβλημα…στον τεχνικό κανονισμό! Μετά η συζήτηση πήρε τη γνωστή της  ρότα, δηλαδή νέοι συμμετέχοντες (…) και η κλασσική ατέρμονη κουβέντα περί παιδιών και track days.

Το πραγματικό πρόβλημα βέβαια είναι ότι όταν ο Ν. Παπασταθόπουλος άνοιξε τη συζήτηση λέγοντας ότι υπάρχει δυνατότητα για αγώνα το Σεπτέμβριο στις Σέρρες με όλα πληρωμένα, αντί να αναφωνήσουν όλοι ένα ΝΑΙ, και πάλι ο παράγων κόστος έκανε την εμφάνισή του. Και είναι πολύ λυπηρό να ακούς δισταγμούς για αγώνα σε τιμή track day στις Σέρρες από αγωνιζόμενους «πρώτης γραμμής», με αυτοκίνητα υψηλού κόστους.

Την ίδια ώρα η γειτονική Βουλγαρία, μια χώρα η οποία παραμένει σημαντικά φτωχότερη ακόμα και από αυτήν την τσακισμένη Ελλάδα των μνημονίων, καταφέρνει με συνέπεια από το 2010 να διοργανώνει αγώνα του δικού της πρωταθλήματος στις Σέρρες αποδεικνύοντας ότι δεν είναι η κρίση η δικαιολογία για όλα.

Την ίδια στιγμή το ελληνικό motorsport πελαγοδρομεί σε επίπεδο αγώνων ταχύτητας και ουσιαστικά «ο ένας περιμένει τον άλλο», μάταια. Και επειδή είμαστε των άκρων, ή θέλουμε αγώνες με εργοστασιακά Σαξόραλα ή με μονοθέσια. Όμως όπως έχουν τα πράγματα, το κλειδί βρίσκεται ενδιάμεσα.

Αυτό λοιπόν που είδαμε από τους 2 αγώνες των τελευταίων 2 ετών, είναι ότι το grid «όλα μέσα» στέκεται τελικά, χάρη στο τρικ των διπλών σπριντ αγώνων. Οι λίγοι γύροι δεν αφήνουν τον αγώνα να χάσει το ενδιαφέρον του και η ανεστραμμένη σειρά εκκίνησης στο 2^ο αγώνα φροντίζει για το απαραίτητο σασπένς. Άρα επαφίεται στον Έλληνα αγωνιζόμενο να πάρει πάνω του την κατάσταση, συνεπικουρούμενος από κάποια σημαντική έκπτωση στο παράβολο συμμετοχής από την ομοσπονδία σε όσους δεσμευτούν για συμμετοχή σε όλους τους αγώνες της χρονιάς.

Αφού λοιπόν η συζήτηση ολοκληρώθηκε η επιτροπή κατέληξε σε 4 συμπεράσματα, τα οποία δυστυχώς δεν θα συντελέσουν στην επανεκκίνηση/ολοκλήρωση του πρωταθλήματος ταχύτητας:

• Και πάλι θα επανεξεταστεί η ομαδοποίηση των κλάσεων!
• Ο αγώνας στις 18-19/7 αναβάλλεται λόγω του πολύ μικρού χρονικού διαστήματος από την ανάβαση Αχλαδόκαμπου –όταν φτιαχνόταν το πρόγραμμα δεν το γνώριζαν; – και…λόγω των υψηλών θερμοκρασιών της εποχής…
• Σε ένα θεσμό που 3 χρόνια τώρα δεν έχει καταφέρει να ολοκληρωθεί, μέσα σε 3 μήνες θα γίνουν 3 αγώνες…
• Με ενσωματωμένη πια τη Formula Saloon στους αγώνες και με πληθώρα Track Days ο Ελληνικός Μηχ. Αθλητισμός ακόμα περιμένει «νέο αίμα» από τις Παιδιές. Το γελοίο του πράγματος είναι ότι υπάρχουν δεκάδες «ερασιτέχνες» οδηγοί που έχουν πολλή περισσότερη πείρα από τους «επαγγελματίες αθλητές»…

Άρα λύση με τα τωρινά δεδομένα δυστυχώς δεν υπάρχει. Όσες συζητήσεις και να γίνουν τίποτε δεν θα αλλάξει. Εμείς οι αγωνιζόμενοι πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία και να βάλουμε το άθλημα πάνω από το δικό μας προσωπικό συμφέρον. Είναι ήδη αργά και ο βασιλιάς του αθλήματος, όπως πρέπει να είναι οι αγώνες πίστας, πέρα από γυμνός είναι και νεκρός. Ή θα τον αναστήσουμε ή ας τον θάψουμε επιτέλους και να ησυχάσουμε…